Cando as espículas do retrovirus entran en contacto cos receptores da célula hóspede éste é introducido dentro dela por endocitose.
Unha vez no interior da célula, o retrovirus desfaise da cápside liberando así o ARN que para a infección require ser copiado en ADN, un proceso inverso á tránscripción que se realiza gracias á acción da reversotranscriptasa e que da lugar a un ARN-ADN. A febra de ARN destrúese e o ADN duplícase formando o ADN vírico.
Posteriormente o ADN vírico intégrase nun cromosoma da célula (eclipse) funcionando como un xen máis (provirus) que pode pertencer inactivo (latente) durante moito tempo polo que o individuo pode permanecer san moitos anos presentando unicamente os anticorpos para o virus producidos no momento da infección.
Sen embargo numerosos factores (raios UV, outras infeccións víricas, factores de crecemento…) proden desencadear a activación do provirus polo que éste se transcribe e traduce orixinando copias de ARN vírico, proteínas da cápside e da envoltura e reversotranscriptasa (multiplicación).
Todos estes compoñentes ensámblanse formando virións que se liberan por exocitose mediante un proceso de xemación que lles permite obter un recubrimento membranoso e que provoca a morte da célula hóspede.
