Recentemente descubriuse que tomar píldoras de SELENIO (Se) mellora o sistema inmunolóxico. Realizouse un estudo no que en pacientes seropositivos logo de 9 meses tomando selenio se observou que se ralentiza a expansion do VIH e aumenta o número de células CD4.
Pénsase que se pode deber a que o selenio ten propiedades antioxidantes e axuda a reparar danos nas células producidos polo oxíxeno nas células, xa que éste se produce en grandes cantidade nos pacientes infectados
Sen embargo aínda se descoñece a causa exacta desta melloría e a función e posibles efectos paralelos do selenio ou a súa interacción con outros tratamentos.
Ademáis trátase dun mineral o suficientemente barato e doado de obter, que se podería converter nun tratamento moi “interesante” e que sería de fácil acceso en paises subdesarrollados.
Tamén recentemente se está a investigar un posible tratamento con CÉLULAS NAI xa que por primeira vez se conseguiu illar os xenes do VIH de células humanas en experimentos realizados en laboratorio.
Esto crea esperanzas moderadas acerca do desenrolo nun prazo aproximado de 10 anos dunha terapia contra a SIDA que non so conteña a multiplicación dos virus, senon que cure a enfermidade.
Esta terapia sería moi compricada pois deberíanse obter células nai do sangue del paciente e limpalas dos xenes do virus no laboratorio.
Estas células tratadas serían reintroducidas no paciente e deberían rexenerar o seu sistema inmune, aínda que desta maneira moi probablemente non se poderían eliminar do corpo tódolos virus, pero espérase que se logre un retroceso da carga viral que permita ter a infección controlada.
Sen embargo, esta nova terapia sería máis barata que os tratamentos actuais.
O tratamento que frearía definitivamente a pandemia do VIH sería unha VACINA.
As vacinas educan ó sistema inmunolóxico e impiden ou limitan as consecuencias da infección, pero hai múltiples obstáculos ao desenvolvemento dunha vacina efectiva contra a SIDA:
- O VIH cambia segundo vai crecendo. A velocidade con que cambia é tan grande, que non hai dous virus que sexan idénticos. A vacina depende dunha similitude, o desenvolvemento dunha soa vacina ou aínda dunha serie limitada de vacinas para impedir a infección non é probable.
- A maioría das vacinas actúan preparando o sistema inmunolóxico para a eliminación do virus unha vez que comezou a infección.
Estas vacinas probablemente non funcionen no caso do VIH pois unha vez que se estableceu a infección o VIH non se pode eliminar do sistema inmunolóxico por medios naturais. Características básicas do modo de actuar do VIH, como a súa habilidade para cambiar dentro dun individuo, a súa habilidade de establecer un estado silencioso de infección que é invisible para o sistema inmunolóxico e a súa habilidade para infectar órganos que son inmunolóxicamente privilexiados tales como os ganglios linfáticos e o cerebro; permítenlle ao virus evadir a vixilancia do sistema inmunolóxico.
- Debido a que as rutas máis comúns da infección son as membranas sexuais e os fluídos seminais e vaginais, isto presenta unha dificultade adicional ao desenvolvemento dunha vacina.
As células inmunolóxicas que están na superficie das membranas mucosas poden ser infectadas polo VIH. Estas células viaxan da superficie ao interior do corpo, onde están en contacto con outras células do sistema inmunolóxico. Por este medio, a infección viral esténdese desde o punto inicial de contacto na superfecie nas membranas mucosas a todo o corpo.
Está demostrado que é moi difícil lograr protección inmunolóxica de longo alcance, é dicir, na superfecie das membranas mucosas de calquera microorganismo.
Por estas razóns, para ser efectiva, unha vacina contra o VIH deberá impedir que se estableza a infección inicial, algo que non poden facer ningunha das vacinas que agora existen.
Debido a estas razóns, non é posible predicir actualmente cando se desenvolverá unha vacina ou se isto será posible.
Perspectivas de futuro
